ටයිටස් තොටවත්ත

අපේ චූටි බබාලගෙ අම්මා-තාත්තා, නැන්දලා, මාමලා, අයියලා අක්කලා බලපු ටීවී කතා, කාටුන්, සිංදු වලට පණ දෙපු විශේෂම කෙනෙකු ගැන ඔයා අහලා තියෙනවද?

එහෙනම් අහගන්නකෝ

ඔහු තමයි අපිට ලස්සනම කාටූන් කතන්දර, ටෙලි කතා තිළින කල ටයිටස් තොටවත්ත මහත්මයා, එහෙමත් නැත්නම් “ටයි මාමා”.

අපේ චූටි බබාලට අමතරව අපිව අහන අම්මලා තාත්තල 1980 , 90 ගණන් වල හැදුණු වැඩුණු කෙනෙක් නම් ඒ කාලේ රුපවාහිනියේ විකාශය වුනු සිංහල හඬකවන ලද කාටුන් නම් අමතක වෙන්නම බැහැ. ඒ කාලේ කන්න බොන්න අමතක වුණත් දොස්තර හොඳහිත ටීවී එකේ වැටෙන වෙලාව නං අමතක වෙන්නෙ නෑ.
ඒ වගේම පිස්සු පූසා, හා හා හරි හාවා, ගලිවර්ගේ සුවිසරිය, ඇයි තව ෂර්වුඩයේ රොබින්, කුංෆු, මනුතාපය වගේ සජීවී කතා මාලා?

මේවා එකකවත් අපේම කතා නම් නෙමෙයි. එත් දෙබස් ලියල හඬකවල අරං තිබුන විදිය කොච්චර දක්ෂකද කියනවනං, තවමත් මේවා පිටරට කතා කියල දන්නෙ නැති අය ඉන්නවා. ඉතින් මේ ඔක්කොම පිටිපස්සේ හිටියේ අපේ හිතාදර ටයි මාමා; ටයිටස් තොටවත්ත මහත්මයා.

1927 අප්‍රේල් 17 උපන් ටයි මාමාගේ වෘත්තිය කතාව ඇරඹෙන්නේ රාජ්‍ය චිත්‍රපට අංශයෙන්. එහිදී ඔහු වාර්තා වැඩසටහන් සංස්කාරකවරයෙකු හැටියට ක්‍රියා කළා. අපේ ශ්‍රේෂ්ඨ අධ්‍යක්ෂක ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස් මහතාත් තම වෘත්තිය දිවිය පටන් ගත්තේ මෙතන වාර්තා වැඩසටහන් අධ්‍යක්ෂණය කිරීමෙන්. ඔහුගේ වැඩසටහන් කිහිපයක්ම සංස්කරණය කලේ ටයි මාමා තමයි. ඒ හරහා මේ දෙන්න ඉතාම හොඳ මිතුරන් බවට පත්වුණා. ඔහොම අවරුදු කිහිපයක් ගත කරලා තමයි මේ දෙන්නා කැමරා ශිල්පී විලී බ්ලේක් සමග රාජ්‍ය චිත්‍රපට අංශයෙන් පිටවෙලා තමන්ගෙම චිත්‍රපටියක් හදන්න අත ගහන්නේ.

ඒ තමයි “රේඛාව”. රේඛාව අංශ කිහිපයකින්ම පෙරළිකාර චිත්‍රපටියක්. රේඛාව තමයි ස්ටුඩියෝවකින් පිට, එළිමහනේ රූ ගත කරපු පළවෙනි ලාංකික චිත්‍රපටිය. ඒ වගේම ඒ කාලේ ඊට කලින් ආපු ලංකාවේ චිත්‍රපටි ඉන්දීය චිත්‍රපටිවල කොපි. රේඛාව තමයි ඉස්සෙල්ලම සම්පුර්ණයෙන්ම ලාංකික තිර රචනයක් යොදාගෙන හදපු චිත්‍රපටිය.

එතනින් ටයි මාමා නැවතුනේ නැහැ. තමන්ගේ සංස්කරණ හැකියාවන් චිත්‍රපටි රැසකට යෙදෙව්වා. පරසතුමල්, රන්මුතු දූව, ගැටවරයෝ, හන්තානේ කතාව ඉන් කිහිපයක්. ඊට පස්සේ අධ්‍යක්ෂණයටත් ටයි මාමා අත ගැහැව්වා. ගාමිණී ෆොන්සේකා රඟපෑ චන්ඩියා චිත්‍රපටිය ටයි මාමාගේ පළවෙනි අධ්‍යක්ෂණය. ඒ 1965දි. ඊට පස්සෙ කව්ද හරි (1969), තෙවත (1970), හාරලක්ෂය (1971) වගේ චිත්‍රපටි වලට ටයි මාමා අධ්‍යක්ෂණයෙන් දායක වුණා. ඒත් කාටත් වැඩියෙන්ම මතක තියෙන්නෙ 1980 තිරගත වුන හඳයා චිත්‍රපටියයි. ටයි මාමාගේ චිත්‍රපටිවල ඉන්නේ සැබෑ ලෝකෙ ඉන්න මිනිස්සු කියල හුඟක් ප්‍රශංසාත් ලැබුණා.

1982 රුපවාහිනී සංස්ථාවට බැඳුනාට පස්සේ ලංකාවේ මාධ්‍ය මුහුණුවරට ලොකුම වෙනසක් සිදුවුනා. ටයි මාමා

එහිදී හරවත්, වැදගත්, රසවත් වැඩසටහන් රාශියක් නිෂ්පාදනය කලා. ටයි මාමාගේ පළවෙනි ටෙලි නාට්‍ය වුණේ රන් කහවණු. ඒක නම් එච්චර සාර්ථක වුණේ නැහැ. හැබයි ටයි මාමාගේ සිනමාවේ මිතුරෝ ගොඩක් එයට රංගනයෙන් සහය දුන්නා. ගනුදෙනු කියල අධ්‍යාපනික වැඩසටහන් හදන්නත් එතුමා උත්සහ කළා. ඊට පස්සෙ තමයි පිටරටින් එන වැඩසටහන් වලට එතුමාගේ අවධානය යොමු වුණේ.

වැඩියෙන්ම ප්‍රසිද්ධ වුණේ කාටුන් ටික තමයි. සුප්‍රසිද්ධ බටහිර චරිත වුණ ‘බග්ස් බනී, ‘ටොප් කැට්’, ‘ඩොක්ටර් ඩුලිට්ල්” වගේ අය, මේවායේ නමයි දෙබසයි වෙනස් කරලා සම්පුර්ණයෙන් දේශීය කරන්න එතුමා සමත් වුණා. එකත් ලේසි වැඩක් නෙමයි. කතාවට හරියන විදියට විතරක් නෙමෙයි, ඒගොල්ලෝ ඉංග්‍රීසියෙන් කට හොල්ලන තාලෙට අනුරුප වෙන විදියටත් ගැලපෙන්න .එපැයි. කොහොම හරි ඔහොම තමයි ‘හා හා හරි හාවා’, ‘පිස්සු පූසා’, දොස්තර හොඳහිතට එහෙම පණ ආවේ. ගාම්භීර සිංහල නොදා, සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේ සිංහල පාවිච්චි කරපු හින්දත් ටයි මාමාගේ නිපැයුම් ජනප්‍රිය වුණා. කොටින්ම හා හා හරි හාවාට නම වැටුනේ කුමාරතුංග මුනිදාස මහත්තයාගේ කව පන්තියකින්.

ටයි මාමා තමන්ට ලැබුන දක්ෂ පුද්ගලයින්ගෙන් උපරිම වැඩ ගත්තා. උදාහරණයක් විදිහට ගත්තොත් ඩොක්ටර් ඩු ලිට්ල්ගේ ‘ග්‍රාස්හොපර්ස්’ බෑන්ඩ් එක, “ලා තණකොළපෙත්තාස්” වුණා. ඒ ගොල්ලොන්ගේ සිංදු ලිව්වේ සුපිරි වැඩකාරයෙක් වුණ ප්‍රේමකීර්ති දි අල්විස් මැතිතුමා. සෝමපාල රත්නායක මහතාගේ සංගීතය එකතු වුණාට පස්සෙ ඒ ගීත සුපිරි වුණා. ‘මුහුද මගේ ගොඩබිමයි’, “කැපිලි කෙටිලි කේලම්” වගේ සින්දු අදත් පැදුරු සාජ්ජවල අපි කියනවා.

ටයි මාමා කාටුන් වලින් නැවතුනේත් නැහැ. ඒවා සජීවී නාට්‍ය වලටත් පාවිච්චි කළා. ඉන්දියාවේ ශංකර් නාග් විසින් සුපිරී ඉන්දීය ලේඛකයෙක් වුන ආර්. කේ. නාරායන්ගේ මල්ගුඩි දවස් පොත් පෙළ රුපවාහිනී මාලා නාට්‍යයක් විදියට ඉන්දියාවේ නිෂ්පාදනය කළා. ටයි මාමා ඒක අරගෙන සිංහලෙන් හඬ කැව්වා. ආර්. කේ. නාරායන් කියල තිබුණා මල්ගුඩියේ මිනිස්සු ලෝකෙ ඕනෑම තැනක, ඕනෑම කාලෙක ඉන්න මිනිස්සු කියල. ඒක හොඳින්ම ඔප්පු කලේ ටයි මාමා. ටයි මාමා කතාව දියාරු කරන්නෙ නැතුව දාපු සිංහල දෙබස් නිසා මල්ගුඩියේ චරිත ලංකාවේ මිනිස්සුමදත් කියල හිතුණා.

ඒ වගේම ලංකාව පුරා අතිශය ජනප්‍රිය වුන ඔෂින් කතාමාලව මතකද..

ඔශින් කියන්නෙ ජපානයේ එන්.එච්.කේ. නාලිකාවේ 1983 ඉඳල 1984 වෙනකං පෙන්නපු ටෙලි වෘතාන්තයක්. ඒකෙ තියෙන්නෙ තමන්ගේ වීර්යයෙන් නොයෙකුත් බාධක මැද්දෙ ඉදිරියටම ඇවිල්ල සාර්ථක වුණ ෂින් ටමාකුරාගේ කතාවයි. කව්රුත් නොහිතපු විදියට ඒක ජපානේ ඉතාමත් ජනප්‍රිය වුණා. ඒක හින්ද ඒක විවිධ රටවලට අපනයන කෙරිලා, ඒ රටවලත් ජනප්‍රිය වුණා. ලංකාවත් ඒ වගේ රටක්. හැබැයි ලංකාවේ ඒක ප්‍රචලිත වෙන්න ටයි මාමාගේ හඬකැවීම් ලොකු රුකුලක් වුණා.

2011 ඔක්තෝබර් 15 වැනිදා ටයිටස් තොටවත්ත මහත්මයා අපෙන් සමුගන්නවා. එතුමාගේ අභාවයෙන් වෙච්ච අඩුව පුරවන්න කාටවත් බැරිවුණා. කූඹිච්චි, සූරපප්පා වගේ ලස්සන කාටුන් තිලින කරන්නට රුපවාහිනියේ අතුල රන්සිරිලාල් මාමා සිරසේ ගාමින්ද ප්‍රියවිරාජ්, සුනෙත් චිත්‍රානන්ද වගේ මාමලා අය ඒකට ලොකු උත්සහයක් ගන්නවා.අපි එයත් අගය කල යුතුමයි.